PRVO IME – OMLADINSKI KAĆKI SPORT KLUB

Omladinski fudbalski klub Jugović iz Kaća, osnovan daleke 1912. godine, ubraja se među najstarije fudbalske i uopšte sportske kolektive u zemlji i jedan je od retkih koji poseduje originalni dokument o osnivanju. Stara i požutela hartija nemi je, ali i najubedljiviji svedok da je 16. avgusta 1912. godine, sa početkom u 2 časa popodne, održan sastanak Omladinskog kaćkog sport kluba, što se smatra početkom fudbalskog sporta u Kaću. Ubrzo je odigrana i prva utakmica, na Vašarištu u Budisavi sa tamošnjim fudbalerima, a klub je pre Prvog svetskog rata odigrao više utakmica, najčešće sa protivnicima iz Kovilja, Temerina i Budisave.

RAD KLUBA IZMEĐU DVA SVETSKA RATA

Posle rata, rad kluba je obnovljen, najverovatnije, 1923. godine, kada su se igrači vratili na igralište u današnjoj Omladinskoj ulici, gde je bilo prvo mesto okupljanja mladih kaćkih fudbalera. Krajem maja ili početkom juna 1926. godine klub dobija i novo ime Sport klub Jugović Kać. Jedno kazivanje govori da je te godine samo devet igrača odigralo celu utakmicu i pobedilo tim iz okoline koji je uživao veliki ugled, pa su tada igrači sa oduševljenjem govorili „nas devet pobedismo kao devet Jugovića“! Prema drugoj verziji, tog dana na sastanku je bilo samo devet igrača – omladinaca i tadašnji predsednik kluba Milivoj Dobanovački Baba, berberin po zanimanju, koji nije bio omladinac, pa je predsednik kostatovao da igrača ima devet kao devet Jugovića, a on sam je kao stari Jug Bogdan i predložio da se klub od tada zove Jugović.

Prvi predsednik u posleratnom periodu bio je Andrija Najtman, prvi predsednik SK Jugović bio je Milivoj Dobanovački Baba, a do Drugog svetskog rata tu dužnost su vršili Sima Tomić, Toša Stajić, Sava Botoški, Rada Dražić i Mita Šević.

Prva posleratna utakmica odigrana je 1923. godine u Mošorinu, a potom i sa SK Šajkaš u Kovilju. U narednim godinama igrane su prijateljske utakmice i to sa klubovima iz Budisave, Gospođinaca, TSK-om iz Temerina, novosadskim klubovima Istrom, Karađorđem, NAK-om i drugim timom Vojvodine. Do septembra 1934. godine SK Jugović nije igrao prvenstvene utakmice, jer još nije bio registrovan kod Jugoslovenskog nogometnog saveza. Nakon ulaska u savez, prvenstvo je počelo 30. septembra 1934. godine, a Kaćani su razvrstani u drugu grupu Drugog razreda. No, sve do početka rata 1941. godine SK Jugović nije postigao neke značajnije uspehe u takmičenju.

TRI ULASKA U PRVI RAZRED

Za vreme Drugog svetskog rata, klub nastupa od imenom Levente, kao i drugi klubovi u Bačkoj, što je, u stvari, mađarski naziv predvojničke obuke koja je bila obavezna. Nažalost, rat uzima svoje žrtve, a među njima i igrače Jugovića. U znak sećanja na besmrtno delo onih koji su život položili u borbi protiv fašizma, žitelji Kaća su na Sportskom centru „Siget“ podigli spomenik na kojem piše: „I oni su ovde fudbal igrali i za slobodu svoje živote dali: Brankov Milan Mile, Vlajankov Miloš, Dobanovački Radivoj Kragić, Isakov Đorđe Đokica, Kozarev Branko, Klajn Aladar, Komloš Andor, Komloš Bela, Komloš Filip, Letić Todor Keravica, Majski Rada, Milutinov Stanko Mićaz, Simin Đoka Palanački, Siriški Slavko i Šikoparija Radivoj“.

Kać je oslobođen 24. oktobra 1944. godine, a rad kluba je ubrzo obnovljen, pod nazivom Omladinac, jer je bio sekcija pri omladinskoj organizaciji, koja je tada bila nosilac svih aktivnosti u naselju. Prva utakmica odigrana je u leto 1945. godine u krugu Vojne bolnice u Futogu protiv tamošnje vojne ekipe, a potom su igrane utakmice sa klubovima iz okolnih mesta i drugim vojnim sastavima. Klub je godinu ili dve nosio ime Crvena zvezda, ali mu je 1952. godine vraćeno ime Jugović.

Vreme posle oslobođenja karakteriše obnova zemlje i prijem kolonista iz Bosanske krajine i Srema, u čemu fudbalski klub, kao i u drugim aktivnostima, ima značajnu ulogu. Deca kolonista uključuju se u rad kluba i zajedno sa svojom braćom grade novi Jugović. Posebni trag u posleratnom periodu ostavio je Stevan Stankov Džabrda, koji je proglašen za doživotnog počasnog predsednika.

Sve do jeseni 1959. godine, klub se takmičio u najnižem stepenu, sa ekipama iz novosadskog, titelskog i žabaljskog sreza, a te godine ulazi u Prvi razred, da bi se 1962. godine opet vratio u komunalno takmičenje. Jugović u viši rang opet ulazi 1968, ali ispada već posle godinu dana, nakon čega dolazi do duboke krize.

Septembarska Skupština, održana 1970. godine bila je po mnogo čemu istorijska. Trebalo je mnogo upornosti, samoodricanja, strpljivog i sistematskog rada da bi se rešili nagomilani problemi i teškoće u koje je klub zapao, i upravo zato su na ovoj Skupštini izabrani novi kadrovi, koji su mogli da preuzmu odgovornost njihovog uspešnog rešavanja.

U ovoj sezoni uporedo sa prvim timom nastupa i podmladak, a pored takmičenja u prvenstvu, klub učestvuje i u Kupu Maršala Tita i Kupu Grada Novog Sada, koji je tada organizovan. U to vreme je kao obavezno uvedeno i takmičenje pionira. Za sve ove takmičarske zahteve trebalo je obezbediti veći broj fudbalera različitog uzrasta, što je i učinjeno, pa se tako prešlo na masovnost, što je i danas u ovom kolektivu zlatno pravilo.

Istovremeno sa jačanjem igračkog kadra, oko kluba se počeo okupljati i veći broj pomažućih članova koji su nesebično nudili podršku, kako materijalnu tako i moralnu. Nadahnut novim idejama i boljom organizacijom, Jugović ekspresno po treći put ulazi u Prvi razred, zauzevši prvo mesto sa osvojenih 25 bodova. U tim godinama omasovljeni su igrački kadar i članstvo, izgrađena je Sportska dvorana Jugović pri kaćkoj osnovnoj školi, a osnovano je i Sportsko društvo Jugović.

Poneta elanom i entuzijazmom, nova uprava je kovala planove kako da stvori bolje uslove, pa je 1977. godine organizovana radna akcija „Leto na Sigetu“, u okviru koje je srušena dotrajala zgrada od naboja koja je građena 1952.-54. godine, i na istom mestu izgrađen objekat koji, uz određene intervencije, i sada zadovoljava potrebe. Radilo se danonoćno i tadašnje generacije Jugovića su posle treninga i utakmica uzimale lopate u ruke i gradile bolje sutra.

IZGRADNJA INFRASTRUKTURE I TAKMIČARSKI USPESI

Ovakvim odnosom stvorene su materijalne pretpostavke za predstojeće uspehe u rezultatskom pogledu. Jugović 1986. godine ulazi iz Prvog razreda u Novosadsku područnu ligu, a posle samo dve godine provedene u ovom rangu zabeležen je najveći uspeh u dotadašnjoj, 75 godina dugoj istoriji – plasman u Novosadsko-sremsku zonu, kojoj je naziv ubrzo promenjen u Vojvođansku ligu Zapad. U narednih dvadeset godina klub je standardan član pokrajinskog stepena takmičenja, izrastajući u najstarijeg i jednog od najuglednijih vojvođanskih ligaša.

Početkom devedesetih godina mnogo toga je urađeno na Sportskom centru „Siget“, između ostalog podignute su betonske tribine za 1.200 gledalaca, izgrađen je pomoćni teren i promenjena travnata podloga na glavnom igralištu, renoviran je klupski restoran, opremljena pokrivena bašta i dograđen ekonomat sa kotlarnicom.

Period od 1974. do 1994. godine obeležio je najveći sin Jugovića – Živko Kondić, koji je preminuo 9. marta 1994. godine. Živko Kondić je jedan od najznačajnijih ličnosti u čitavoj istoriji kaćkog sporta. U rad kluba uključio se 1974. godine, a narednih dvadeset godina u nekoliko mandata bio je predsednik OFK Jugović i predsednik Sportskog društva Jugović. Do poslednjeg dana svakodnevno je hvatao u koštac sa problemima koji su stajali pred voljenim klubom. Njegov doprinos u stvaranju osnovnih uslova za rad, organizaciji kluba i postizanju takmičarskih rezultata bio je nemerljiv i nenadoknadiv. U znak sećanja na njegovo veliko delo, na inicijativu veterana OFK Jugović, podignuta je spomen česma koja simboliše izvor života na kojoj će se buduće generacije napajati Živkovim delom i idejama, a u cilju prosperiteta kaćkog fudbala.

NA KORAK OD TREĆE LIGE

Krajem devedesetih došlo je do osetne krize, pre svega u rukovođenju, pa je, kako to naš narod kaže „knjiga spala na jedno slovo“ – na Marka Marića, jednog od boljih igrača računajući sve generacije i dugogodišnjeg sekretara i direktora, koji je u zaista teškim trenucima značajan teret izneo na svojim plećima. Treba istaći da i pored svih nagomilanih problema, OFK Jugović, među retkima, nije prekidao rad ni u toku NATO bombardovanja u proleće i leto 1999. godine.

U osvit novog milenijuma situacija je stabilizovana, klub je konstantno u vrhu tabele, a u takmičarskoj 2001/2002. godini zauzeo je drugo mesto i u godini obeležavanja jubileja – 90. godina postojanja – zabeležio najveći uspeh plasmanom u novoformiranu Prvu ligu Vojvodine. Kaćanima je za dlaku izmakao još veći podvig, pošto su u finalu baraža za popunu Premijer lige Vojvodine (Srpska liga grupa Vojvodina) poraženi od FK Crvenka Šećerana. U prvom krugu baraža Jugović je bio uspešniji od FK Radnik iz Starog Tamiša.

Posle gotovo decenijskog stagniranja, u to vreme uprava je ponovo počela da ulaže u infrastrukturu, pa je tako, najzad, podignut preostali deo sprata iznad klupskog restorana i pokriven kompletan objekat, sa novim klupskim prostorijama, svlačionicom i kupatilom za sudije, a renovirane su i svlačionice za domaće i gostujuće igrače.

POSLE NOVE KRIZE – PONOVO NA STAZAMA USPEHA

Do nove, još dublje krize došlo je 2003. godine, kada je OFK Jugović u više od šest meseci funkcionisao bez ijednog zvaničnog organa, pošto su dotadašnji predsednik i sekretar, pritisnuti brojnim problemima, podneli neopozive ostavke. Sve se svodilo na puko odigravanje utakmica – čisto da se klub ne ugasi! Najzad, 16. januara 2004. godine održana je vanredna Skupština kluba, na kojoj je za predsednika izabran Jovo Petrović, za direktora Željko Ninković, a imenovano je još 17 članova Izvršnog odbora. U prethodne četiri godine klub je krenuo malim, ali sigurnim koracima napred. Najzad su kompletno završene i opremljene prostorije na spratu klupskog objekta, ograđen je pomoćni teren, postavljene zaštitne mreže iza golova na glavnom terenu, uređen je parking čitavom dužinom ispred klupskog objekta i betonskog igrališta, postavljeni jarboli sa zastavama Republike Srbije, Fudbalskog saveza Srbije i OFK Jugović… Što je još važnije, sanirani su brojni dugovi za struju, vodu, telefon (koji su iznosili i nekoliko stotina hiljada dinara!), obnovljeni oprema i rekviziti, kupljeni novi uređaji (kosilica, veš mašina…). Uz angažovanje članova uprave, sve ove aktivnosti su realizovane uz pomoć brojnih donatora i sponzora, a posebnu pomoć pružili su kaćko preduzeće Unimet i njegov vlasnik Gojko Kunovac, Mesna zajednica Kać i Uprava za sport Grada Novog Sada.

U cilju ojačavanja rukovodstva, u leto 2006. godine za predsednika je izabran Vukašin Plavšić, u upravu je kooptirano još nekoliko članova – ugledih kaćkih privrednika, dok je funkciju direktora preuzeo dotadašnji prvi čovek kluba Jovo Petrović.

Kada je reč o aktuelnim takmičarskim rezultatima, treba istaći da OFK Jugović na kraju jesenjeg dela prvenstva VFL Zapad zauzima drugo mesto, sa osam bodova zaostatka za liderom Metalcem AV iz Futoga, ali Kaćani ne odustaju od ambicija za plasman u Srpsku ligu.

PRIZNANJA

U dosadašnjoj istoriji, klub je dobitnik brojnih i značajnih priznanja. Između ostalog, OFK Jugović je nosilac Specijalne zlatne plakete i spomen diplome Fudbalskog saveza Jugoslavije, koja je klubu dodeljena 1969. godine, povodom 50 godina od osnivanja Fudbalskog saveza Jugoslavije, zatim Oktobarske nagrade Grada Novog Sada, kao i plaketa i nagrada društvenih i sportskih organizacija, od državnog, preko pokrajinskog i gradskog do lokalnog nivoa.

TRADICIJA RADA SA MLAĐIM KATEGORIJAMA

Kaćki fudbalski poslenici se diče podatkom da se u Jugoviću organizovano sa mladima radi još od 1956. godine kada je prvu generaciju obučavao Slavko Kucurac Lališa. Iz godine u godinu beležen je vidan napredak kako na rezultatskom, tako i na vaspitno-obrazovnom planu. Omladinci su 1972, 1975. i 1977. godine zauzimali prvo mesto u ligi, a u Omladinskom kupu amatera Novog Sada plavo-beli su tri godine zaredom (1972, 1973. i 1974.) podizali pobednički pehar. Ovu generaciju, od koje je većina igrača kasnije uspešno igrala i u prvom timu, trenirao je Radomir Marjanović, koji je u više navrata bio trener seniorske ekipe, ali i predsednik kluba, ostavivši izuzetan trag u istoriji OFK Jugović.

I pioniri su beležili zapažene rezultate, a posebno uspešna je bila 1995. godina, kada je osvojeno prvo mesto u Vojvođanskoj ligi grupa Južna Bačka, zabeležen plasman u četvrtfinale Kupa Vojvodine (među osam ekipa u pokrajini), a najvećim uspehom smatra se plasman u finale prvog Pionirskog kupa FS Grada Novog Sada, kada su u polufinalu eliminisali prvoligaša Vojvodinu iz Novog Sada. Sa ovom selekcijom radio je Goran Nakomčić, koji je čitavu deceniju obavljao i dužnost sekretara kluba.

Od 1997. godine u okviru kluba oformljena je i Škola fudbala, pod rukovodstvom profesora Milana Trninića. Na ovaj način ostvaren pomak u radu, jer se u trenažni proces uključuju dečaci istovremeno sa polaskom u osnovnu školu, te se tako stvara široka baza. Naravno, sa najmlađima se najčešće radi u sali ili na terenu manjih dimenzija, a stečena znanja proveravaju se na turnirima. Polaznici Jugovićeve škole učestvovali su na brojnim smotrama u zemlji (Niš, Obrenovac, Bor, Novi Sad, Sombor, Pavliš, Feketić, Temerin, Bački Jarak, Veternik, Šajkaš…) i inostranstvu (Budimpešta, Segedin i Bekeščaba u Mađarskoj, Geteborg u Švedskoj), gde su beležili zapažene rezultate. Između ostalog, generacija dečaka rođenih 1994. godine je u leto 2005. godine učestvovala na tradicionalnom Gotia kupu u švedskom Geteborgu (koji važi za nezvanično prvenstvo sveta za mlađe kategorije) i u konkurenciji više od 100 ekipa zauzela deveto mesto, pošto je u 1/16 finala eliminisana od pobednika domaće FK Brompojkarna. Selekcije OFK Jugović već treću sezonu zaredom učestvuju u Mekdonalds mini-maksi ligi na teritoriji Novog Sada, a ove godine i u prvi put organizovanoj Zimskoj ligi FS Područja Novi Sad za omladince i kadete.

Danas, u okviru kluba se u zvaničnim prvenstvima (pod okriljem FS Grada Novog Sada, FS Područja Novi Sad i FS Vojvodine), takmiči osam selekcija, i to veterani, seniori, omladinci (1989/90. godište), kadeti (1991/92/93), mlađi pioniri (1994/95), mlađi petlići (1996), stariji poletarci (1997) i mlađi poletarci (1998). Treba istaći da je ovog juna, u godini jubileja, omladincima za jedan pogodak izmakao istorijski uspeh – plasman u Omladinsku ligu Vojvodine, pošto su u baražu za popunu ovog takmičenja bili neuspešniji u dva meča od FK Budućnost iz Alibunara (0 : 0 u Kaću i 1 : 2 u Alibunaru).

Pored učešća u redovnim takmičenjima mlađih kategorija, OFK Jugović često organizuje i turnire. Već u tradiciju je prešao Memorijal „Živko Kondić“ za kadete, koji je ovog juna održan sedmi put, drugu sezonu uzastopno sa međunarodnim karakterom, uz učešće FK Vojvodina (Novi Sad), FK Partizan (Beograd), FK Novi Sad (Novi Sad), FK Banat (Zrenjanin), FK Slavija (Srpsko Sarajevo, Republika Srpska) i, naravno, domaćeg OFK Jugović. Ekipe su, na kraju, bile plasirane ovim redosledom, a treba istaći da je ovaj turnir, uz Memorijal „Stevan Nešticki“, bio najjači u kadetskom uzrastu ove godine u Srbiji. Od 2003. godine tradicionalno se održava i „Jugović kup“ za starije i mlađe pionire, starije i mlađe petliće, starije i mlađe poletarce, predpoletarce i početnike. Na prvom Jugović kupu učestvovalo je 16 ekipa, a broj je iz godine u godinu rastao i dobijao međunarodni karakter, zahvaljujući gostima iz Mađarske, tako da sada već na ovom turniru, u nekoliko takmičarskih dana i nekoliko generacija, učestvuje preko 60 klubova i škola fudbala iz čitave Srbije, a povremeno i gosti iz inostranstva.

NOVOGODIŠNJI TURNIR U MALOM FUDBALU

Klub se posebno ponosi organizacijom Novogodišnjeg turnira u malom fudbalu, koji je tokom januara 2007. godine održan po 24. put, čime se, uz Dnevnikov turnir u Novom Sadu ubraja među najstarije u Vojvodini i Srbiji. Na poslednjem turniru učestvovale su ukupno 45 ekipa, i to 32 u seniorskoj, 5 u kadetskoj i po 4 u veteranskoj i pionirskoj. Ipak, rekord, koji će teško biti oboren, postavljen je krajem osamdesetih godina prošlog veka, kada su na parket Sportske dvorane Jugović u Kaću izašle čak 192 ekipe u seniorskoj konkurenciji.

OBELEŽAVANJE JUBILEJA 95 GODINA OD OSNIVANJA

Ove godine ovaj mali, ali ugledni kolektiv obeležava jubilej 95 godina od osnivanja, u okviru koga je održan veliki broj priredbi i manifestacija, od kojih izdvajamo:

1.       Prvi tim FK Vojvodina, dvostruki prvak države i ovogodišnji finalista Lav kupa Srbije, uveličao je crkvenu slavu i Dan Mesne zajednice i 22. maja odigrao prijateljski meč sa seniorima OFK Jugović;

2.       Mlada reprezentacija Srbije gostovala je u Kaću 2. juna 2007. godine, neposredno pred odlazak na Evropsko prvenstvo u Holandiju, na kome je osvojila srebrnu medalju;

3.       Sedmi međunarodni kadetski memorijal „Živko Kondić“ organizovan je 22., 23. i 24. juna, uz učešće FK Slavija iz Srpskog Sarajeva, FK Partizan iz Beograda, FK Vojvodina i FK Novi Sad iz Novog Sada, FK Banat iz Zrenjanina i domaćeg kluba;

4.       Tradicionalni Jugović kup za mlađe kategorije održan je tokom maja, juna i jula za četiri generacije, uz učešće preko 60 klubova i škola fudbala;

Kao krunu obeležavanja jubileja, kaćki fudbalski entuzijasti organizovali su plavo-belo veče, na kome su 14. decembra okupili bivše i sadašnje igrače, članove uprave i simpatizere kluba i na kome su, u zvaničnom delu programa, pred više od 350 zvanica uručene povelje za životno delo velikanima koji su obeležili prethodnih 95 godina postojanja OFK Jugović, i to Živku Kondiću (posthumno), Stevanu Stankovu Džabrdi, Marku Mariću, Radomiru Marjanoviću, Vasi Radukinu i Danu Lakiću. Pored toga, plakete za doprinos u razvoju fudbalskog sporta u Kaću uručene su predstavnicima sportskih i društvenih organizacija i pojedincima: Fudbalskom savezu Srbije, Fudbalskom savezu Vojvodine, Fudbalskom savezu Grada Novog Sada, Skupštini Grada Novog Sada, Mesnoj zajednici Kać, odnosno Gojku Kunovcu i Gaboru Telekiju.

Autor: Goran Nakomčić
Datum: 21, 12, 2007.