Gospođinci: „Članovi srpske pravoslavne duhovne zajednice napravili su 1937. česmu na Lovačkoj vodici pored Loka i kapelu na vodici u Gospođincima, posvećenu svetim apostolima Petru i Pavlu.“
Ovaj podatak nalazim u knjizi Mirjane Đekić „Vodice u Vojvodini“.

  

  

Bunar je sada ispod nastrešnice sa prilično malim otvorom na niskom betonskom seku.
Kao što se vidi na ploči, kapela nije previše stara. Srpska pravoslavna duhovna zajednica, čiji članovi su je podigli, je jedan od oblika u kome se bogomoljački pokret između dva svetska rata javlja i o čemu sam nešto opširnije pisao uz Čurušku vodicu.

 

„Neposeredno pored sela nalazi se Mala bara (pritoka Jegričke), a severno od nje protiče Jegrička.“ Telefonom sam se raspitivao ne bih li sa sigurnošću utvrdio da li je vodica na Jegrički ili Maloj Bari. Prema odgovoru koji sam dobio na slici je Mala Bara.

 

„Neki izvori govore da je još 226. godine n.e. na mestu današnjeg naselja postojalo rimsko utvrđenje Santa Marija, što je vrlo verovatno, s obzirom da zapadno od današnjeg sela prolazi veštački rov, poznat kao „rimski šanac“. Međutim, poznato je da Rimljani nisu prelazili Dunav, ali su mogli imati isturene vojne odbrambene punktove prema varvarima.“

 

„Današnji Gospođinci su ponovo naseljeni 1715. a 1745. kao komorsko naselje uključeni su u Potisku granicu. Granica se ukida 1750, ali osnivanjem Šajkaškog bataljona Gospođinci se 1769. uključuju u njega i ostaju do njegovog raspuštanja 1873. godine.“ (Delovi teksta Dragana Kolaka o Gospođincima)
O tome od kada je vodica kultno mesto nisam ništa doznao, ali ako se poslužimo analogijom o vremenu evidentiranja vodica u crkvenim knjigama krajem XVIII veka, a imajući u vidu i vreme ponovnog naseljavanja Gospođinaca u to vreme, nije neverovatno da i vodica potiče iz tog perioda.
Vodica je oko kilometar udaljena od severozapadnog ugla sela.
 

Autor: Nenad Glišić
Datum: 24, 02, 2012.