ĐURĐEVO: Vodica kod Đurđeva nalazi se na popisu vodica u Vojvodini u knjizi Mirjane Đekić „Vodice u Vojvodini“. Označena je kao bunar, a svetkovina je na Veliku Gospojinu.
Vodica kod Đurđeva nalazi se na popisu vodica u Vojvodini u knjizi Mirjane Đekić „Vodice u Vojvodini“. Označena je kao bunar a svetkovina je na Veliku Gospojinu.
U selu sam pitao desetak meštana za vodicu (naravno, pre svega starijih jer sam očekivao da će oni pre znati) dok nisam naišao na nekoga ko zna gde je.
Bunar je ovih godina obnovljen; napravljena je streha, a krst je od betona.
Od orača na njivi pored vodice čuo sam da na na Veliku Gospojinu dođe stotinak ljudi, što peške što automobilom.
Đurđevo se nalazi nekoliko kilometara udaljeno od reke Tise; na putu između Žablja i Šajkaša, a udaljeno je oko 20 km od Novod Sada.
Tokom 14. i 15. veka ostalo je nešto tragova o Đurđevu. Za turske vladavine pripadalo je titelskoj nahiji u Segedinskom sandžaku. Oko 1570. imalo je četiri kuće, ali je kasnije opustelo. Obnovljeno je 1800. sa 203 srpske porodice doseljene iz Temerina. Naselje je dobilo naziv Đurđevo, verovatno, zato što je obnovljeno u proleće na Đurđevdan. Ili, ime je moglo poteći od imena terena koji se u starini zvao Almaš-Senđerđ (Almas-Szentgyorgy – Almaški sveti Đorđe), a možda i zato što je 1413. na tom prostoru zabeleženo selo Đerđi (Gyorgyi) koje su Srbi zvali Đorđevac. Tek, pismenih dokaza o krštenju sela nema. Posle razvojačenja Šajkaškog bataljona 1873. Đurđevo pripada Bač-Bodroškoj županiji.
Tokom 19. veka broj stanovnika značajno raste. Tome su naročito doprineli Rusini koji se u velikom broju doseljavaju iz drugih mesta, koji 1892. osnivaju Grkokartoličku parohiju u Đurđevu. Krajem 19. veka doseljavaju se Nemci i Mađari. (Tekst Dragana Kolaka)
Vodica je petstotinak metara od severoistočnog kraja sela.
Autor: Nenad Glišić
Datum: 29, 02, 2012.