NOVI SAD: Mađarsko pozorište Kluž iz Rumunije, u okviru 45. Bitefa, odigraće predstavu “Krici i šaputanja” Ingmara Bergmana u režiji Andreja Šerbana, koju će novosadska publika imati prilike da vidi, u četvrtak, 22. septembra u 20 časova, na Kamernoj sceni Srpskog narodnog pozorišta. Ovim povodom danas je u Srpskom narodnom pozorištu održana konferencija za medije na kojoj su govorili pokrajinski sekretar za kulturu i javno informisanje Milorad Đurić, selektor Bitefa Jovan Ćirilov, Andraš Viški, umetnički direktor Mađarskog pozorišta Kluž, scenograf Carmencita Brojboius i upravnik SNP-a Aleksandar Milosavljević.

        – Novi Sad je i ove godine domaćin Bitefa, i nadam se da će, podjednako kao ranijih godina, publika biti zadovoljna izborom predstave. Bitef je od početka imao snažnu ulogu i misiju da bude element kreiranja otvorene kulturne scene, što se slaže sa pogledom Vlade Vojvodine na kulturnu politiku – rekao je pokrajinski sekretar za kulturu i javno informisanje Milorad Đurić. – Mi želimo otvoreni kulturni sistem koji će primati važne informacije spolja, dok će, sa druge strane, okruženju davati informacije o nama, i mislim da za to nema bolje prilike nego što je gostovanje Bitefa.
         Jovan Ćirilov, selektor Bitefa rekao je da su u početku iz tehničkih razloga neke do predstava igrane u Novom Sadu, ali da je to danas tradicija, te da se za izvođenje na sceni Srpskog narodnog pozorišta biraju najkvalitetnije predstave.
        – Predstva “Krici i šaputanja”, u režiji i adaptaciji našeg dugogodišnjeg gosta Andreja Šerbana, jedna je od najboljih na ovogodišnjem Bitefu. Ispalo je sasvim zgodno, iako nije planirano, da predstava mađarskog pozorišta iz Rumunije bude odigrana u gradu u kome ima Mađara – rekao je Jovan Ćirilov i dodao da su “Krici i šaputanja” odlična predstava koju vredi odgledati.
         Režisera Andreja Šerbana starija publika Bitefa pamti po režijama kod LaMame “Arden od Faveršama” (1970) i “Orestiji” (1975). Kako je istaknuto rad na predstavi “Krici i šaputanja”, bio je veliki izazov, jer je reč o adaptaciji jednog od najuzbudljivijih filmova u istoriji filma. Prema rečima kritike ova predstava predstavlja svirep rendgenski snimak života u kojem je “ženska duša uhvaćena s njenim najfinijim nijansama, od zlobe, sebičnosti i krajnje taštine do sloma i pravih suza – kao da se gledaju kroz strašno realistično ogledalo koje odražava sve vidljive i nevidljive bore”.

Autor: Redakcija
Datum: 21, 09, 2011.