Perlez: Film Ikona Uroša Predića je urađen pod pokroviteljstvom Sekretarijata za kulturu AP Vojvodine, a uz blagoslov Episkopa Banatskog, Episkoba Bačkog i Episkopa Sremskog.

 

        Da li je Predić bio slikar koji je samo zanatski perfektno kopirao stvarnost ili mnogo više od toga…
        Da li je ostao veran tradiciji ili je pomerao granice svoje umetnosti?
        Ovo je prvi dokumentarni film o jednom od najvećih srpskih slikara, a koji se naročito bavi njegovim crkvenim slikarstvom, kojem je Uroš Predić posvetio dobar deo života. Iz tog ugla sagledano je celokupno stvaralaštvo ovog vrsnog majstora, genijalnog slikara…

 

Scenario i režija: Vladimir Kajlovic
Stručni konsultant: prof. Mihajl M. Kulačić akademski slikar
Muzika: Ljubomir Ljuba Ninković
Uz učešće najvećeg stručnjaka za slikarstvo U. Predića, legendarnog prof. Dr. Miodraga Jovanovića
 

Crkva Uspenja Presvete Bogorodice – Perlez

Prva crkva Uspenja Presvete Boorodice je podignuta 1708. godine.
Sadašnji hram je podignut od 1808-1812. godine.
Dužina mu je 45 m, širina 16 m, visina 42 m.

 

 

Biografija

 

Uroš Predić je rođen 7. decembra 1857. u Orlovatu. Osnovnu školu je završio u rodnom mestu, a gimnaziju u Pančevu. Godine 1876. odlazi na akademiju u Beč gde Predića smatraju najboljim studentom Bečke akademije. Godine 1879. dobio je Gundelovu nagradu na koju je konkurisao slikom „Nadurena devojčica“. Umetničku akademiju u Beču završava 1880. godine u klasi profesora Gripenkerla.

Godine 1880. Predić je na kratko vreme napustio Beč, kako bi posetio oca koji je ubrzo zatim umro. Vraća se u Beč i već ga sledeće godine napušta zbog smrti brata Svetozara. Želi da ostane u Orlovatu pored majke, ali na poziv profesora Gripenkerla 1882. godine ponovo odlazi u Beč. Koliko je poverenje ovog profesora uživao govori podatak da ga je on 1883. godine pozvan za svog asistenta na Akademiji.
Godine 1885. Predić napušta Beč i dolazi u Orlovat gde slika kompozicije iz seoskog života, motive iz Orlovata i njegove okoline.

        

Godine 1886. Predić dolazi u Beograd i tu ostaje tri godine. Motive zabeležene u Orlovatu obrađivao je dalje u Beogradu. Nova sredina je povoljno uticala na umetnika. U toku tog vremena naslikao je svoje najbolje radove: „Vesela braća, žalosna im majka”, „Siroče na majčinom grobu” i druge. Jedna od njegovih najpoznatijih slika je i „Kosovka devojka”. Od 1890-1893. godine boravi u Novom Sadu i Starom Bečeju. Od 1894-1909. živi u Orlovatu, a od 1909.godine do svoje smrti u Beogradu. U svom slikarskom opusu najviše je negovao ikonografiju i portrete. Uradio je čuvene portrete: Jovana Cvijića, Slobodana Jovanovića, Đorđa Vajferta i dr.
Prvi put izlagao 1888. – samostalna izložba u Beogradu.
Pored brojnih samostalnih religijskih kompozicija i ikona naslikao je i sledeće ikonostase: U crkvi u Orlovatu, Perlezu, Celju, Rumi. U crkvi Svetog Save u Libertvilu u SAD i dr.
Uroš Predić je oslikao prelepi ikonostas bečejske pravoslavne crkve i ikonostas u kapeli bečejskog veleposednika Bogdana Dunđerskog.
Od žanr scena, poznata dela su Vesela braća i Siroče (na majčinom grobu), zatim istorijska dela su Bosansko-hercegovački begunci i Na Studencu. Jedna od najpoznatijih njegovih slika je Kosovka devojka. Uradio je čuvene portrete predsednika Akademije: Sime Lozanića, Stojana Novakovića (1920.), Jovana Žujovića (1921.), Jovana Cvijića (1923.), Đorđe Vajfert (1927.) Slobodana Jovanovića (1930.), Bogdana Gavrilovića (1935.) i Aleksandra Belića (1940.). Zatim portreti Mihaila Petrovića (1943.), Ksenije Atanasijević (1917.), Brane Petronijevića (1911.) itd.
Predić je bio jedan od osnivača društva srpskih umetnika „Lada“ 1904.godine. Bio je neprekidan član ovog društva, kao i njegov dugogodišnji predsednik. Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 1909. godine a 1910. godine za redovnog člana. Bio je i jedan od osnivača Udruženja likovnih umetnika u Beogradu 1919. godine i njegov prvi predsednik.
 

        

Među Predićeve poslednje radove spada Autoportret slikan 1949. godine. Naslikao je pre ovoga još jedan 1916. godine. I svoj lik sa ostalim članovima porodice na slavskoj ikoni Svetog Nikole.
Umro je u Beogardu 11. februara 1953 godine u svojoj 96. godini kao najstariji srpski slikar. Sahranjen je u Orlovatu ispunivši obećanje dato svojim meštanima.

Biografija Uroša Predića – tekst i fotografije preuzete sa: orlovat.org.rs

Autor: Redakcija
Datum: 15, 08, 2010.