U subotu, 19. juna 2010. godine, u Čurugu je sahranjen akademski slikar i ikonopisac Lazar Lečić. Ni loše vreme, prava provala oblaka, nije sprečila brojne Čuružane, kao i njegove poznavaoce i poštovaoce njegovog dela iz drugih mesta, da ga isprate na večni počinak, odajući tako priznanje ovom velikom umetniku i čoveku.
Lazar Lečić je rođen u Čurugu 1956. godine, gde je proveo detinjstvo i završio osnovnu školu pa potom srednju umetničku školu u Novom Sadu. U Beogradu je završio Akademiju likovnih umetnosti – slikarski smer, u klasi profesorke Mirjane Mihać. Od 1984. do 1988. godine proveo je na studijskom usavršavanju u Parizu. Specijalnost mu je fresko-slikarstvo.
Atraktivni ambijent Čuruga, a posebno crkva koja bi svojom grandioznošću i lepotom mogla da krasi bilo koji velegrad naše planete, činili su onu osnovu Lazarevoj umetničkoj duši kojoj su divne reprodukcije fresaka sa zidova srpskih srednjovekovnih manastira iz čitanki osnovne škole samo odredile slikarski smer. Čvršću duhovnu hranu Lazar je pronašao u fresco-živopisu. Proučavanje Svetog pisma i žitija svetaca kao i hrišćanski način života omogućili sum u da, uprkos strogim kanonima, unese u fraske i deo svoje duše.
Uz izradu živopisa, Lazar je i restaurator. Za razliku od kompletnog oslikavanja crkava, gde se može uneti i svoj umetnički izraz, restauracija predstavlja čisti zanat. Dugačak je spisak manastira i crkava koje je Lazar živopisao ili restaurirao. Prvi od većih je manastir Svetog Nikolaja u Grabovcu kod Obrenovca, zatim slede: manastir Nimnik kraj Požarevca, Dračić kod Valjeva, Crkva sv. Đorđija na Čairu kod Skolja, Crkva sv. Antonija kod Struge, Crkva sv. Dimitrija takođe kod Struge, Sv. Trojice u Peštanima kod Ohrida, Crkva sv. Jovana u Jankovcu na Prespanskom jezeru, kapela u konacima manastira Bođani… U Šajkaškoj je krajem 90-tih godina sa Desančićem na žabaljskom groblju oslikao crkvicu-kapelu sv. Sergija i Vakha, čiji je ktitor bila gospođa Ružica Grbić. Na jednom takvom zadatku, oslikavajući crkvu u selu Jegunovci kod Tetova, zadesila ga je smrt 16. juna 2010. godine, u 54. godini života.
Slikarstvo Lazara Lečića se bazira na živopisu, samo je izraz drugačiji. Slike prikazuju atmosferu u crkvama tokom bogosluženja pa je i kompozicija bez strogih normi. Zadnje slike koje je izlagao su iz ciklusa „Ikonoduli“, a nastale su u proteklih 7-8 godina. Do sada su ih ljubitelji umetnosti videli u Beogradu, Obrenovcu, Staroj Pazovi, Žablju, Skoplju…
Smrću Lazara Lečića njegova porodica je izgubila sina, supruga i oca, a Šajkaška značajnog umetnika i u nacionalnim okvirima o čijem delu će se tek čuti.
Autor: N. D. T.
Datum: 23, 06, 2010.